Wanneer begon ze in de adviesraad, 2014? 2015? Ze twijfelt. “Het voelt alsof het nog maar net is,” lacht Will de Wreede. Ze is lid van de adviesraad cliëntenbelangen van WijZ, De Kern en Jeugd ggz. Daarnaast is ze onder meer voorzitter van de centrale cliëntenraad van de Dimence Groep, regiomoeder bij Mama Vita, coach bij de autisme academie, lid van de WMO-raad én moeder.

“Mijn kinderen hebben mij nodig om zich te ontwikkelen. Maar als ik geen support had gehad van een andere moeder, van buren, van mensen om me heen ….” Ze maakt haar zin niet af. Will ziet een  keerzijde aan het zelf doen en eigen kracht: “Het risico is dat je doorschiet in ‘zoek het effe lekker zelf uit in je eentje’.”

 

We zijn een sociaal brein

Daarom hoopt Will dat de transitie van de WMO-, Jeugd- en Participatiewet een belangrijke en grote verandering te weeg brengt. “We zijn in ons economisch denken doorgeschoten en daar worden we ziek van. De transitie kan ons terugbrengen naar zingeving en betekenisvol zijn. We zijn geen schildpadden die in hun eentje uit een ei komen en naar de zee rennen. Wij zijn een sociaal brein; we hebben elkaar nodig voor een gezond (mentaal) leven.” Ze vat dit krachtig samen: “It takes a village to raise a child.”

“Om het met elkaar te doen, is het nodig dat we elkaars invalshoeken kennen. Want ook al hebben we dezelfde positieve intentie, we kunnen totaal anders naar dingen kijken.”

 

Wat als we het in vertrouwen doen?

Will geeft een voorbeeld: “De gemeente wil net als wij dat het goed gaat op het menselijke stuk. Maar zij hebben ook het financiële plaatje waar zij zorg voor moeten dragen. Dat is voor hen dezelfde medaille. Als ik een verzoek doe tijdens het keukentafelgesprek, dan begint het antwoord met ‘ja maar ….’ Het ‘ja maar….’ levert direct een gevoel op van afhoudendheid in plaats van een onderzoekende houding in welke vorm het voor de partijen zou kunnen werken. Vervolgens moeten we doelen stellen of een resultaat vastleggen of een beoogd effect meten in vaak een te strak afgemeten tijdsperiode.”

Will begrijpt dat ook wel. Ze heeft het zelf ook: “Hoe voorkom ik dat het mis gaat. Dat is een natuurlijke overlevingsstrategie.” “Dan leg ik uit hoe dat werkt bij mijn kind; het andere gezichtspunt. Die ervaart een doel -vaak te groot geëist- of een evaluatie misschien wel als dwang of als iets moeten. Maar wat zou er gebeuren als we het uit vertrouwen doen en niet uit angst? Wat als het kind dan wél zijn school afmaakt, contact maakt, een baantje vindt waarin hij leert omgaan met anderen?”

 

Harmonie en verbinding

In al haar functies zoekt Will de mogelijkheden om die bruggen te bouwen. Ze formuleert het scherper: “Het is het voorstadium van de brug. Ik probeer te ontdekken wie welk verlangen heeft.” Het is haar talent om uit verschillende perspectieven te kijken en dat zichtbaar te maken. “Verschillen en overeenkomsten zien en van daaruit gezamenlijke doelen maken.” zegt ze. “Als dat lukt, die harmonie en verbinding, dan raakt dat mij.”

 

Zo deed ze dat op de school van haar kinderen. “Dan ben je tolk om een vertaalslag te maken, advocaat om recht te doen, chauffeur of mee te sturen, je moet meedoen, opletten …,” somt ze op. “Het zijn de rollen die je speelt om de verbinding te maken van ons gevoel en onze ervaring naar de intentie van de ander.”

 

Zo doet ze dat ook als regiomoeder bij Mama Vita. “De school zegt dat je een overgeëmotioneerde moeder bent, de gemeente zegt ‘wij weten wat goed is’, de ggz  (ze knipoogt) - de oude ggz- zegt dat ze het nóg beter weten … met zoveel oordelen voel je je makkelijk geïsoleerd.”.

Ze vervolgt: “Bij Mama Vita vertellen we elkaar wat er wél goed gaat. We vragen wat wéét jij van je kind, wat gaat er goed en hoe zou het nog beter kunnen? Dat is belangrijke kennis.”

 

Jij staat aan het roer

“Kennis is macht, maar kennis delen geeft kracht.” Zegt Will met nadruk. Die kennis kan gaan over de theorie of de praktijk. Maar er is nog een derde dimensie: de realiteit. Dat is hoe de praktijk beleefd wordt. “Dáár gaat het om: de kracht is de zeggenschap over jezelf. Jij staat aan het roer van jouw schip. Dat is ook de kracht binnen de medezeggenschap: Dat we onze kennis van de realiteit verbinden aan het gezichtspunt van de ander.” Ze voegt er nog één woord aan toe: “Gelijkwaardig en dan samen sturen.”