Image
Als sociaal psychiatrisch verpleegkundige heb ik contact zowel met de ouders en het kind. Ik maak bruggen tussen mensen (ouders en kinderen) en organisaties. Ik ben betrokken bij intakes, thuisbehandelingen, ouder-kind gesprekken en incidenteel begeleid ik een groep. Mijn motto is waar een wil is, is een weg. Waar weerstand is, is een reden en zoek ik naar verbinding. Het is de kunst om te gaan met de moeilijkheden in het leven, wat het ook is. Vanuit ieder zijn mogelijkheden, geef ik inzicht om te leren omgaan met klachten en kwetsbaarheden.
Dit met als doel dat de relatie tussen ouder(s) en kind zal herstellen. Dat ouders hun kind weer begrijpen, ontvangen en kunnen aansluiten bij de behoefte van hun kind. Dat kinderen hun ouders kunnen volgen en zij zich ontwikkelen in een gezinssituatie waarin iedereen zich veilig voelt.
Ik word blij van kleine successen. Ik doe dit werk omdat ik weet hoeveel invloed de omgeving heeft op kinderen en hoe belangrijk het is dat je ervaart dat je begrepen en veilig voelt.
Vanuit mijn eigen leven en rol als moeder kan ik, indien gewenst, ook mijn kennis en ervaringen meenemen in ons contact.
